Podatek od środków transportowych – podatek ten uregulowała ustawa z 12 stycznia 1991 r o podatkach i opłatach lokalnych. Podatkowi od środków transportowych podlegają pojazdy samochodowe, ciągniki, przyczepy, motorowery, a także wyposażone w silniki jachty promy i łodzie.) Obowiązek podatkowy ciąży na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych, a także na jednostkach organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, na które środek transportowy jest zarejestrowany.
W związku z nowelizacją ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wchodzące w życie 1 stycznia 1997 r. ustalenie rocznych stawek kwotowych w zakresie omawianego podatku nie jest już dokonywane w drodze rozporządzenia MF, lecz w drodze uchwały rady gminy. Rada gminy określa, w drodze uchwały, wysokość stawek podatku od środków transportowych, z tym, że roczna stawka podatku od jednego środka transportowego nie może przekroczyć wymienionej w ustawie granicy. Przy określaniu stawek rada gminy powinna uwzględnić rodzaj środka, pojemność skokową silnika lub moc silnika, ładowność, masę całkowitą, a ponadto może uwzględnić wiek albo wartość środka transportowego.
Organem podatkowym w sprawach podatku od środków transportowych jest organ gminy (wójt, burmistrz, prezydent miasta), na terenie, której znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba podatnika, a w odniesieniu do jachtów, promów i łodzi – na której terenie są te środki zarejestrowane. Podatek jest płatny w dwóch ratach każdego roku, w terminie do 15 lutego i do 15 września każdego roku.
Stawki podatkowe:
Stawki podatku od środków transportowych są stawkami kwotowymi, waloryzowanymi corocznie o wskaźnik wzrostu cen towarów konsumpcyjnych przez Ministra Finansów.